گاهي وقتا زندگي يعني

دوست داشتن تو!

بي هيچ اميدي براي داشتنت....

פֿـیلے בلتنگم
نمے بـפֿـشم!
ڪسانے راڪـﮧ هرچـﮧ פֿـواستنـב
با مـטּ
با בلم
بااפـساسم
با غرورم ڪرבنـב!
و مرا
בر בور בست פֿـوבم
تنها گذاشتنـב .......

مـטּ בر آیینـﮧ رخ פֿـوב בیـבم ،
و بـﮧ تو פـق בاבم
آه مے بینم ،
مے بینم
تو بـﮧ انـבازه ے تنهایے مـטּ פֿـوشبـפֿـتے ،
مـטּ بـﮧ انـבازه ے زیبایے تو غمگینم ...

چـﮧ امیـב عبثے ،
مـטּ چـﮧ בارم ڪـﮧ تو را בر פֿـور ؟
هیچ ...
مـטּ چـﮧ בارم ڪـﮧ سزاوار تو ؟
هیچ ...

تو همـﮧ هستے مـטּ ، هستے مـטּ
تو همـﮧ زنـבگے مـטּ هستے
تو چـﮧ בارے ؟
همـﮧ چیز
تو چـﮧ ڪم בارے ؟
هیچ ...

ڪاهش جاלּ مـטּ ایـטּ شعر مـטּ است ،
آرزو مے ڪرבم
ڪـﮧ تو פֿـواننـבه ے شعرم باشے ...
راستے،شعر مرا مے פֿـوانے ؟
نـﮧ،
בریغا،هرگز ...
باورم نیست ڪـﮧ פֿـواننـבه ے شعرم باشے ،
ڪاشڪے شعر مرا مے פֿـوانـבے

ڪمے بـﮧ مـטּ بتاب !

روزهاے سرבیست

و בوست בاشتنت

בارב בر مـטּ یخ مے زنـב ...!

من از بازی نور در وادی بی قلب ظلمت ها نمیترسم.

من از حرف جدایی ها...

مرگ اشنایی ها...

من از میلاد تلخ بی وفایی ها میترسم...

این روزها نیاز بیشتری دارم

به دوست داشتن

به دیده شدن

به اینکه من باشم و بوسه

من باشم و آغوشی برای اشکهایم

من باشم و دستهایی که موهایم را نوازش کند

بگذار راحت بگویم

این روزها

به تو

نیاز بیشتری دارم

«تورا می‌خواهم»

در این جمله اندوهی‌ست ؛

اندوه نداشتنت !